Kaybolmaya yüz tutmuş mesleklerden biri de örücülük. “Fi tarihinde” denecek kadar eskiye dayanıyor. Yalnız iğne, keskin göz ve yetenek ile icra edilen bir meslek. Çivi yırtıkları, sigara yanıkları, güve yemesi, kedi tırmalaması ve benzeri durumlarda hasar gören kumaşı dokusuna uygun onarmaya örücülük deniyor. İşin ustalarının sayıları her geçen gün azalıyor. Balıkesir ve 20 İlçesinin tek örücüsü Nevzat Çakıcı. Örücü Nevzat, meslek yok olmasın diye yerine varis olarak Kübra Akgün’ü yetiştiriyor.
POLİTİKA / HİLMİ DUYAR / Nevzat Çakıcı 1977 yılında köyünden Balıkesir’e gelip Örücü Orhan Kum’un yanına terzi çırağı olarak girdi. Mesleğinde ilerleyince, Örücü Orhan’dan örücülüğün inceliklerini öğrendi. Orhan Kum emekli olunca 1994 yılında dükkanını Nevzat Çakıcı’ya devretti. Örücü Nevzat Orhan ustadan öğrendiği sanatı 30 yıldan bu yana sürdürüyor. Üstelik, kaybolmaya yüz tutmuş bu sanatın yaşaması için yanında varis yetiştiriyor.
Örücü Nevzat, Yalnız Balıkesir’den değil, Çanakkale ve Manisa’dan müşterilerinin olduğunu belirtirken, “Önceleri takım elbise dikerdik. Sonraları konfeksiyon giyim artınca, ısmarlama elbise dikimi yok denecek kadar azaldı. Terzilik, tamirciliğe, sökük dikimine dönüştü. Ben terziliğin yanında örücülük yapıyorum. Örücülük apayrı bir iş dalı. Her terzi örücülük yapamaz. Terziler dikiş yapar. Örücü ise kumaştaki hasarı dokusuna uygun onarır, tamir eder. Bize, genelde sigara yanıkları. Küçük çivi takılmaları buna benzer zarar görmüş, hasar görmüş giysiler gelir. Örgü işi kumaşın kendi ipiyle yapılıyor. Kumaşın kenarından kendi ipini çekiyoruz, o iplerle hasar gören yeri tekrar dokuyoruz. İster düz kumaş olsun ister desenli kumaş olsun, biz fark edilmeyecek şekilde kumaşı örüyoruz. Çok özel iğneleri vardır, ben iğneleri İstanbul’da Mısır Çarşısı’ndan alıyorum. Bu iğneler daha ince ve esnek oluyor” diye konuştu
İpi çıkmayan kumaşa örgü olmaz
Örücü Nevzat her kumaşa örgü yapılmayacağını söyleyip, “Kendi ipinin çıkması gerekiyor. Eğer ip çıkmıyorsa makara ipiyle örgü yapılmaz. Kumaşın kenarlarından ip alabiliyorsanız kaç renk olursa olsun o kumaş örülür. Hasar gören yere kumaşın desenine göre örgü yaparız. Sağlam yerin devamındaki ip rengi ayni olur ve hasar gören yer çok dikkatli bakılmadıkça fark edilmez. Eskiden çok kaliteli kumaşlar vardı. Bu kumaşlara örgü daha kolay yapılıyordu. Şimdi ipi çekiyorsunuz, çektiğiniz yer de çekilen ip buruşuyor. Kimisinin ipi elledikçe, işlem yaptıkça rengi soluyor. Fakat ben bu işi bir süre daha sürdüreceğim. Mesleğimi seviyorum” dedi.
Örücülük son demlerini yaşıyor.
Nevzat Çakıcı Örücülük mesleğinin son dönemlerini yaşadığını hatırlattı ve sözlerin şöyle sürdürdü; “Örücülük artık son demlerini yaşıyor. Çırak da yetişmiyor. Bana çıraklığa gelenler işin zor olduğunu görünce yapmaktan vazgeçiyor. Şimdi Kübra isminde bir kızımız var bu işe bir hayli meraklı sanırım o bu işi sevdi ve yapacak. Balıkesir’de 3 tane örücü vardı. Köfteci Sait vardı, Hafız abimiz vardı, bir de benim ustam Orhan Kum. Burada başka örücü olmadı zaten. ikisi rahmetli oldu. Benim ustam da bırakıp Antalya’ya yerleşti. Ben de işi otuz yıldan beri devam ettirmeye çalışıyorum Belli bir yaştan sonra olacak iş değil. Şimdi gözlük yetmiyor bana. Büyüteç kullanmak zorunda kalıyorum. Balıkesir ve ilçelerinde tek ben varım. Çanakkale’de 2 usta vardı, onlarda bıraktı. Oradan bize gönderiyorlar, kargoyla geliyor. Manisa’dan iş geliyor. Manisa’da da 1 usta vardı, 15 yıldan beri yok. Bu nedenle işlerimiz yoğun. 24 saat çalışsak yetiştiremiyoruz. Bu işte genç olacaksın. 60 yaşına girdim Kafa dayanmıyor artık. Gözleri dinlendirmek gerekiyor. Bir sigara deliği bir buçuk saat sürüyor. O yüzden yavaş çalışıyorum. Mesleğin yok olmaması için gayret gösteriyorum.
Kübra Akgün; “Bir mesleği yaşatacağım için heyecanlıyım”
Kübra Akgün, Kız Meslek Lisesi Tekstil bölümü mezunu. Örücülük mesleğine merak sarmış. 6 aydan bu yana Nevzat Usta’nın yanında, kaybolmaya yüz tutmuş bir mesleği yaşatacağı için çok heyecanlı ve gururlu olduğunu söyleyip, “Lisede giyim okudum. Terzilik yapabiliyorum fakat örücülük gibi mesleklere de ilgim var. Nevzat Bey’den öğrenmek istedim. O da bana yardımcı oldu. Örücülük işini sevdim ve devam ettirmeye kararlıyım. Balıkesir’de bu işi tek yapacağım onun heyecanı da var. Kumaştan ip almak, sonra atkısını atmak, daha sonra örmek bana cazip geldi” dedi.
