ALTINOLUK’un en sevdiğimiz yeridir sahildeki Çınaraltı. Başka bir yerini de sevmeyiz zaten. Beton beton beton her yer.
Cumartesi Pazarı’ndan sebze meyve alıp, terimizi soğutmak için oturduğumuz Çınaraltı’nda, önce azşekerli kahve, ardından birer bardak çay içip dinlenirdik eskiden.
Kaç yıl oldu, o tarafa gitmiyoruz pek.
Edremit Belediyesi, Çınaraltı’ndaki çay bahçesini yıkıp meydana dönüştürüyor şimdilerde.
Oraların sakinleri genellikle emeklilerdir. Yaz kış oturanlar, yaz sezonunu orada geçirenler falan. Alışverişten sonra oturup dinlenebilecekleri tek yer orası. Yaz döneminde, hele de hafta sonları oturacak yer bulunmaz; buluşma merkezidir aynı zamanda.
Şimdi sen kalk, bu alışkanlığı yok et!
Altınoluk’a modern bir meydan kazandırma iddiasıyla, herkesin benimsediği bir mekanı ortadan kaldırmak.. Onca insanın anısına, yaşanmışlığına, hafızasına darbedir yani.
Çınaraltı, Altınoluk için özgün bir noktaydı. Her yeri tektipleştiren yönetim anlayışı özgünlük, doğallık falan tanımıyor. Her yerde aynı döşemeler, aynı peyzaj, aynı yol, aynı kaldırım, aynı meydan. Güre sahilinde bunu gördük meselâ. Sahil boyunun doğallığını ortadan kaldırdılar; o salaş haliyle sevdiğimiz yeri modernleştirme adı altında tektipleştirdiler!
Bunları yaparken vatandaşa sormak, danışmak da yok.
Edremitliler, Altınoluklular “neden böyle bir şeye gerek gördünüz” sorusuna yanıt alamadılar Belediye’den.
“Nasıl bir meydan düzenlemesi yapacaksınız” sorusu da yanıtsız. Bilgisayarda alel acele hazırlanmış bir görseli gösterip, “aha işte böyle yapacağız” diyebildiler yalnızca.
Halkçı belediyeciliğin, halka rağmenciliği değil midir bu durum?
