BİR FARUK KULA VARDI…

OĞUZ ŞENOL

 

BAZI yazıları yazmak zordur. Eliniz gitmez yazmaya. ”Kalsın bu yazı “ dersiniz… Sanki yazmayınca zaman duracak, yaşananlar yaşanmamış olacak gibi gelir insana…
Şimdi olduğu gibi…

Yıl 1987… Bigadiç’te İlçe Tarım Müdürüydüm.
“Kula’lar beni çağırıyor, bas istifayı gel diyorlar, ne diyorsunuz” diye sordum Bigadiç’lilere.
“Faruk çağırıyorsa git…” dediler.
İşte o zaman başladı 32 yıl sürecek yürüyüşümüz.

Faruk Kula patron, ben çalışandım. Aslında hiç öyle olmadı. O benim kardeşim, ben O’nun “Oğuz Abisi” oldum hep…
1989’da Emek Yem’i birlikte kurduk. Zor günlerdi… Rahmi 8 yaşında, Uğur 6’sında. Cesur ise henüz birkaç aylık.
Birlikte aştık o zorlukları. Birkaç yıl gece yarılarına kadar köylerde geçti hayatımız. Emek Yem’i tanıtmak, anlatmak gerekiyordu. Bazı akşamlar birlikte gittik köylere.
Dediğim gibi, zor günlerdi.
Ayakta kalabilmek gerekiyordu…

Abartmadan söylüyorum, O’nun kadar çalışkan, O’nun kadar üretken, O’nun kadar zorlukları seven kimseyi tanımadım. ”Bu ülkenin kurtuluşu üretimden geçer” derdi. Aşıktı ülkesine…
O kara haberi aldığımda; 6 bin kilometre uzaktaki bir ülkede, bir otel odasında yapayalnız, çaresizliği iliklerime kadar yaşarken, hüngür hüngür ağlamak varmış…
Bazen ağlamak tek arkadaş, tek sığınacak liman oluyor…
Rahmi abiye, Emine teyzeye, Faika ablaya selam söyle. Emine teyze seni görünce çok üzülecektir.
“Erken geldin be oğlum…” diyecektir anacığın…
Doğru! Çok erkendi be kardeşim. Hiç olmadı. Hiç yakışmadı ölüm sana…

Çok yıllar sonra bile;
Analar, babalar, çocuklarına, Nineler, dedeler torunlarına anlatacaklar “Bir Faruk Kula vardı, O Balıkesir için yaşadı, Balıkesir’de sel oldu O’nu uğurladı…” diyecekler.
Çocuklarına bıraktığın en önemli miras “Onurlu bir isim” olacaktı, öyle oldu.
Hiç kuşkun olmasın Balıkesir..
Emanet emin ellerde. Rahmi, Uğur ve Cesur babalarının izinden yürüyorlar. Faruk Kula’yı nasıl sevdiyseniz, Onları da öyle seveceksiniz…
Ve ben hep o şarkıyı dinliyor olacağım.
“Elbet bir gün buluşacağız, bu böyle yarım kalmayacak…”
Işıklar içinde uyu “Balıkesir’in Abisi…”
Toprağına yıldızlar yağsın…

Exit mobile version