CEMİL YURTMAN
Nerede şimdi trenin penceresinde kalmış o bayram günü. Belki bir 15 yıl geçmiştir, belki de daha çok yıl.
Balikesir istasyonunda bir bayram yolculugu telaşı var…
“Ege Ekspresi birinci peron gelmek üzeredir!”
“İzmir-Basmane yönüne gidecek olan Ege Ekspresi birinci perondan hareket etmek üzeredir!” anonsları…
Yolcularda bir koşuşturma. Bir o yana bir bu yana koşanlar. Tren kalkmadan yerlerini bulmaya çalışanlar.
Trenin penceresinde 4-5 kişilik bir aile. İki kişilik koltuğa sığışmışlar. Trende oturacak yer bulmanın mutluluğu bir tarafta, bir bayram gününü yaşamanın mutluluğu bir tarafta…
O an trenin penceresinin çerçevelediği bir hatıra görüntüsü içinden bakmakta olduklarını nereden bilebilirlerdi… Belki de farkındaydılar. Fotoğraflarının çekilmesinden hiç rahatsız olmadılar çünkü. Sanki ben aileden biriydim ve hatıra fotoğraflarını çekip onları yolcu eden bir yakınlarıydım…
Şimdi bu fotoğraftaki çocuklar, 20’li yaşlarındadır. Bu fotoğraftaki hallerini, o bayram gününü hazırlıyorlar mıdır?
Fotoğraftaki yetişkinler de, herhalde 50’sine yaklaşmışlardır.
