6 Şubat 2023… Türkiye’nin hafızasına kazınan, asrın felaketi olarak anılan o büyük yıkımın üzerinden tam iki buçuk yıl geçti. O gün yaşananlar hâlâ gözümüzün önünde… Binlerce can, yıkılan şehirler, sessizliğe gömülen sokaklar. Günlerce süren kurtarma çalışmaları, ekranlara yansıyan çaresizlikler… Ancak ne yazık ki, zaman geçtikçe hafızamızla birlikte sorumluluklarımız da küllenmeye başladı.
Ta ki dün öğle saatlerinde İstanbul Silivri açıklarında yaşanan 6.2 büyüklüğündeki deprem hepimizi yeniden kendimize getirene kadar.
Depremin ardından gelen 4 ile 5 büyüklüğü arasındaki artçı sarsıntılar, sadece binaları değil, hafızaları da yerinden oynattı. İnsanlar panikle sokaklara döküldü. O gün yaşadığımız korku, bugün yeniden hortladı. Hemen herkes aynı hissi paylaştı: “Burada da olabiliyor.”
Sokağa Kaçmak Çözüm Değil, Plan Yapmak Şart
Korku insani bir tepkidir. Ancak bu korkunun ardından gelecek olan tavır çok daha hayati: Hazırlık. Evet, hepimiz sokağa koştuk, bina içindense dışarısı daha güvenli sandık. Ama açıkça bir kez daha gördük ki, kaçacak bir yerimiz yok. Şehirler plansız, sokaklar dar, parklar az… Biz depremden kaçabileceğimizi zannediyoruz ama aslında kaçamıyoruz. Depreme yakalanıyoruz.
“Deprem Tek Önceliğimiz” Lafını Artık Eyleme Dönüştürme Zamanı
İki buçuk yıldır dillerden düşmeyen, “Deprem bizim birinci önceliğimizdir” söylemleri artık içi boş birer tekrar haline geldi. Gerçekten öncelikse, nerede bunun karşılığı?
- Hangi şehirde mahallere göre toplanma alanlarıplanlandı ve halka açıklandı?
- Kaç belediye, acil eylem planlarınıkamuoyuna şeffafça sundu?
- Hangi ilde yeterli iş makinesi, afet ekipmanı, eğitimli gönüllü grubuoluşturuldu?
- Kaç vatandaş nerede toplanacağını, ilk ne yapması gerektiğinibiliyor?
Denetlenen birkaç bina ve mühürlenen bir iki inşaatla bu iş çözülemez. Bu, sadece görüntü kurtarmaktır. Oysa biz can kurtarmak zorundayız.
Herkes Kendi Önlemini Mi Alsın?
Devletin, yerel yönetimlerin, belediyelerin asli görevi sadece rutin hizmetler değildir. Afetlere karşı hazırlıklı olmak, en temel hizmettir. Eğer halk yalnız bırakılacaksa, herkes “kendi önlemini alsın” denilecekse, o zaman bu kadar yöneticiyi neden seçiyoruz?
Biz, 23 Nisan gibi bir bayram gününde yeniden depremin soğuk yüzüyle karşılaştık. Bu sadece yerin altındaki fayın değil, yönetim sistemindeki fay hatlarının da kırıldığını gösteriyor. O yüzden artık polemik değil, politik eylem zamanı. Söz değil, plan zamanı. Laf değil, icraat zamanı.
Hatırlamak Zorundayız
Deprem sadece sarsmaz. Uyarır.
Unutursak, daha fazlasıyla tekrar hatırlatır.
Bugün hâlâ yaşama şansımız varsa, bu bize bir fırsat verildiği anlamına gelir.
Hazırlıklı olalım. Yetkilileri göreve çağıralım. Birbirimize destek olalım.
Ve en önemlisi: Deprem çantanızı kapının önünde, umudunuzu da yüreğinizde hazır tutun.
Unutmayın, gündem her gün değişir. Ama can bir tanedir.
