RAMAZAN DEMİR
BALIKESİR merkez ilçe nüfusu 370 bin civarıdır.
İl nüfusu 1.3 milyona ulaştı.
Biliyorsunuz artık düz bir şehir değil, bütün şehir bir araya geldik.
Büyükşehir olduk.
Bunu şundan hatırlattım.
Halen eski “köy/kasaba” kafasıyla yol alıyoruz.
Neden mi?
Hemen küçük bir örnek vereyim.
İl merkezinde..
İki büyük devlet hastanemiz, tıp fakültemiz ile özel bir sağlık kuruluşu var.
Yetersiz kalsalar da buralardan hergün binlerce kişi 7/24 sağlık hizmeti alıyor.
Sadece merkez ilçelerden değil,
Balya, Kepsut, Bigadiç, Sındırgı, İvrindi, Savaştepe, Dursunbey, Susurluk ile diğer ilçelerden de hasta geliyor Balıkesir’deki 3 hastaneye acil olarak.
Hafta içi ve gündüzleri sorun yok.
Akşamları sıkıntı büyük.
Sağlık Müdürlüğü’nde görevli bir arkadaşı aradım.
Sadece hafta sonları acil servislere başvuran hasta sayısı günde 3 bin civarı.
Bu sayı az/buz rakam değil.
Bunların en az 3/2’sine reçete yazıldığını varsayalım, 2 binden fazla kişi nöbetçi eczane kapısı çalıyor.
Anlayacağınız sorunun kaynağı hastaneler değil, hastaları sınırlı sayıda eczaneye mahkum eden sistemde.
Koskocaman büyükşehirde sadece ve sadece 3 nöbetçi eczane olması büyük sıkıntı.
Özellikle hafta sonları acilden çıkan fellik fellik nöbetçi eczane arıyor!
Adamın altında araba varsa sorun yok.
Yoksa taksiye talim.
Peki parası sınırlı veya yoksa?
O vakit Allah sabır versin şifa arayan vatandaşa.
Bakın asıl sorun bu da değil.
Mesele küçükşehir ile büyükşehir arasındaki fark.
Şimdi size bir örnek daha vereyim.
Çanakkale merkez nüfusu yaklaşık 190 bin.
Nöbetçi eczane sayısı 3.
Yazıyla üç.
Bizimle beraber büyükşehir olan Aydın’ın merkez ilçe nüfusu 270 bin civarı.
Nöbetçi eczane sayısı 4.
Yazıyla dört.
Birinin nüfusu, Balıkesir merkezin yarısı kadar, ama bizimle aynı sayıda nöbetçi eczane var.
Diğerinin 100 bin az. Nöbetçi eczane sayısı dört, dört…
Siz buna birçok örnek ekleyebilirsiniz.
Demem şu ki; en azından her gece 2 büyük hastane yakınında nöbetçi eczane olmalı. Bu konuda etkili veya yetkili kişi ve kuruluşlar her kimse, onları kimin ne kadar para kazanacağı değil, zaten hastalığının verdiği stresle ne yapacağını bilemez hale dönüşen vatandaşın sağlığı ilgilendirmeli.
Sağlık bu.
Şakası ve rantı olmaz, olmamalı!
Kardeşlerim, bir şehir düşünün..
Hasta kalksın, gecenin bir yarısı nöbetçi eczane arasın.
Kuyumcusu nöbetçi olsun.
Berberleri de “bizde de nöbet nöbet tutalım” desin.
Vatan nöbeti değil bu.
Bildiğiniz vatandaşın cebindeki parayı bölüşelim nöbeti!
Kenardaki kıyıdaki pastadan payını 1-2 gecede alsın nöbeti!
Hiç kusura bakmayın, ama bizim şehirdeki bu kafa büyükşehir kafası değiĺ.
Bütün şehir büyükşehir olmak istiyorsak eski alışkanlıklar, eski Balıkesir’de kalmalı. Kişilerin rantı değil, şehrin yaşanabilir ve yaşayanlarının selameti ön planda olmalı.
Selametle.