İSMAİL ERTEN
ÇYDD BALIKESİR ŞUBE BAŞKANI
13 Aralık 1935 günü İstanbul’da doğdum. Üç çocuklu bir ailenin kızıyım. El bebek gül bebek bir çocukluk yaşamadım. Çocukluktan bu yana kendi kararlarımı kendim vermeye çalıştım.
Tıp doktoru oldum. Hiç kimsenin dokunmadığı cüzzam hastalarına dokundum. Onlarla çok yakından ilgilendim. Onları sağaltmaya çalıştım. Anadolu’yu karış karış dolaştım. Üşüdüm, aç kaldım. Yer yatağında yattım. Hiç şikayet etmedim. Hastalarımın sosyal yaşama katılmasını sağladım. Onlara iş buldum. Çocuklarının okumasına yardımcı oldum. Cüzzam hastalığının bulaşıcı olmadığını kanıtladım. Cüzzam hastası sayısı yok denecek kadar azaldı. Bu yüzden bana ödül verdiler.
Bu arada evlendim. Çınar ve Çağlayan adında iki oğlum var. Eşimin şiddete başvurması nedeniyle eşimden boşandım. Bunca işin arasında hastalandım. Altı ay yatağa bağlı kaldım. İyileştim.
İşime kaldığım yerden baladım. Serçe arabamın arkasında hep tüp taşıdım. Hastalarımın tüpü biterse tüpsüz kalmasınlar diye.
BEN BİR CUMHURİYETKIZIYIM. Onun için hep çözüme odaklandım. 1989 yılında birkaç arkadaşla birlikte Çağdaş Yaşamı Destekleme Derneği’ni kurduk. Çalışmalara başladım. 1997 yılında Siirt’e gittik. Pervari’de kızların okula gitmediğini gördük. Okula gitme koşuluyla on iki kızımıza burs verdik. Burs yolculuğumuz başladı.
Evim her zaman hastalarıma ve çocuklarıma, arkadaşlarıma açıktı. Evim her zaman kalabalıktı. Hiç yalnızlık çekmedim. Cerrahpaşa’daki odamın kapısı da açıktı.
Zaman bulursam ay ışığını seyretmeye bayılırım. Saatlerce ay ışığını seyrederim. Kısacık tatil kaçamaklarımda ‘MERHABA’sıyla ünlü Halikarnas Balıkçısı’nın mavi turuna katılırım. Mavinin içinde yok olurum. Umut depolarım.
Arkadaşım Gökşin’e mektup yazmayı hiç aksatmadım. Gökşin benim dert ortağım.
Hep çözüme odaklandım. Her sorunun bir çözümünün olduğuna inandım. Çözmeye çalıştım. Asla vazgeçmedim.
Yaşamın şakaya gelmediğini anladım. Yaşamı ciddiye aldım. Yaşamın bana verdikleri için hep teşekkür ettim yaşama.
Şimdi kızım Ayşe Yüksel’le benim düşlerimi gerçekleştiriyorsunuz.
Yüz yirmi iki şubeye ulaşmışsınız. Burs verdiğiniz öğrenci sayısı yirmi beş binlere çıkmış. Burs veren sayısı on altı milyon, bursla desteklediğimiz kız öğrenci sayısı yüz üç bini geçmiş. Desteğiniz her geçen gün artıyormuş. İşe yetişmekte zorlanıyormuşsunuz. Ne güzel.
18 Mayıs 2009’da erken ölümüme neden olanları sevindirmediğiniz için hepinize sonsuz teşekkür ederim.
Açık havalarda geceleyin gökyüzüne bakın. Kutup yıldızı olarak hep sizi izliyor olacağım.. Yolunuzu hep aydınlatacağım.
Duydum ki Levent Üzümcü Tiyatrosu “Ben Türkan Saylan” oyununu oynuyormuş. Şenay Gürler beni bir şiir gibi anlatmış. Çok duygulandım. Şenay Gürler’i benim yanaklarından doyasına öpün. Derneğinizi Türkiye’nin en güvenilir derneği yapmış, üniversiteye çevirmişsiniz. Sevinçten havalara uçtum. Ben böyle daha mutlu oldum.
Türkan Saylan bir CUMHURİYET kızıdır.
Türkan Saylan çözümün adıdır.
Türkan Saylan umudun adıdır.
