DNA, parmak izi, yüz-göz-burun benzerliğini biliyorduk da ‘kulak benzerliği’ olduğunu ilk kez İlk Derece Ceza Mahkemesinin kararıyla öğrenmiş olduk. Trajik denilebilecek olay karşısında şaşırmamak elde değil. Çünkü söz konusu bir insanın hayatı, geleceği, tüm yaşamının altüst olacak olmasıdır.
Bize aktarılana göre herkesin, her işletme sahibinin her an karşı karşıya kalabileceği olayı kısaca izah ettikten, Savcılığın iddialarından sonra karar sürecine bakmakta yarar var. Elbette Yüce Türk Mahkemesinin verdiği karar karşısında boyunlar kıldan incedir, saygıda sorun yoktur.
İstanbul’daki bir AVM’de yan yana iki gıda işletme sahibi S.K’nın işletmesinde günün birinde yemek yiyen erkek bir müşteri hesabı ödüyor. İşletme sahibi çoğu zaman olmadığı gibi yine işyerinde yok, her zamanki rutin günlerden biri. İddiaya göre hiç İstanbul’a gelmemiş, kartı kopyalandığı iddia edilen kişinin kartından kopyalamanın yapıldığı günden birkaç gün sonra başka bir semtteki ATM’den 1600 TL çekim yapılıyor. Kartından çekim yapılan şahısların bankaya müracaatıyla şahısların mağduriyeti banka tarafından gideriliyor. Banka davacı taraf haline geliyor.
Bir süre sonra Emniyetten gelen görevliler işletmenin POS cihazından ‘kart kopyalandığı’ iddiasıyla işletme sahibini Emniyet’e çağırıyor. Soruşturma açılıyor, dava süreci başlıyor. Emniyet, mahkeme derken dava 5 yıl sürüyor. O süreçte olayı duyan herkes bundan bir şey çıkmaz diyor. Bir şey çıkmaz denilen yargılamadan tam 12 yıl ceza çıkıyor. Eğer savunmada avukatın ‘müvekkilinin suçsuz yere cezalandırıldığı’ iddiası karşında kararı veren hakimin ‘çok vicdan yaptınız o zaman üst mahkeme bozsun’ dediği gibi üst mahkeme bozmazsa S.K cezaevine girecek.
İşletme sahibi olayın olduğu gün işletmede olmadığını, ATM’den çekim yapıldığı saatte BTK kayıtlarına göre evinde olduğunu ispatlıyor. Kopyalama yapıldığı iddia edilen POS cihazı herhangi bir incelemeye tabi tutulmuyor. Aynı POS cihazı aynı işletmede halen kullanılıyor. Kopyalamanın öncesi ve sonrasında S.K’ya yönelik başka suçlama yok. İki işletme sahibi, ATM’den çekildiği iddia edilen miktarın onlarca katı cirosu olan bir kişi nasıl olur da sadece 1600 TL için hayatını riske sokar.
Cezaya dayanak olarak gösterilen resmi kriminal raporu ATM’den çekim yapan zanlı ve işletme sahibinin fotoğraflarının karşılaştırmasında tam teşhis koyamıyor ‘muhtemelen kulak benzeyebilir’ diyor. Yani küçük bir olasılıktan-muhtemelden yola çıkılarak verilen cezaya dayanak oluşturuyor.
Muhtemelen, TDK’daki anlamına bakacak olursak: “beklenen, umulan, görünüşe göre, olasılıkla”. Muhtemel: gerçekleşmesi ihtimaller dahilinde demektir. Yani en önemli dayanak resmi kriminal raporu kesin teşhis koyamamış, ihtimallerden yola çıkılmış.
İkinci en önemli dayanak ise taraf olan banka yetkililerinin ‘bu kart burada kopyalanmıştır’ diye rapor düzenlemesi. Bu kart en son burada kullanılmıştır diyebilir ama burada kopyalanmıştır demesi çok ileri bir hüküm. Oysa konunun uzmanlarının dediğine göre herhangi bir bankanın elinde kart kopyalanmasını ortaya çıkaracak bir teknolojinin olmadığı yönünde. Ayrıca davada mağdur taraf olan banka yetkililerinin verdiği raporun esas kabul edilmesi de objektiflikten uzak bir durumdur.
Mağdur tarafın kamu bankasının olması; kesin bilirkişi raporu olmaksızın, tarafsız teknoloji uzman raporu olmadan, davanın tarafı olan banka yetkililerinin raporunun esas alınması sade bir yurttaşın suçsuzluğunun ispatından çok daha önemli olmalı.
Kısaca herkesin, her işletme sahibinin her an karşı karşıya kalabileceği bir olay sonucu 25 yıllık bir iş insanın geleceği, suçsuz olsa bile ömür boyu suçlu hale gelecek olması, hayatının hangi yönde şekilleneceği üst mahkemenin vereceği karara bağlı.
2022 Dünya Hukukun Üstünlüğü Endeksi listesinde Türkiye 140 ülke arasında 116’ncı sıradadır.
Metropoll, ”Türkiye’nin Nabzı” Haziran ayı araştırmasında kurumlara ne kadar güven duyduğunu inceledi. Araştırma, birçok kuruma yeteri kadar güven duyulmadığını ortaya çıkardı. ”O: Hiç güvenmiyorum, 10: Tamamıyla güveniyorum olacak şekilde yapılan puanlamaya göre, kurumlara duyulan güven sıralamasında, Yargı ve mahkemeler 3,6 ile güven duyulan kurumlar sıralamasında 7’nci sırada yer bulmuş.
