ÇALIŞAN BAĞLILIĞINI SAĞLAMAK
NİTELİKLİ emek azalınca en önemli mesele onu çekmek ve elde tutmak oluyor. Bir de Balıkesir gibi dar bir işgücü havuzundan söz ediyorsak bu daha da önemli hale geliyor.
Emeği çekmek deyince işverenlerin aklına ilk önce ücret gelir. Doğrudur. Kimse piyasada alacağı ücretin altında çalışmak istemez. Ancak ücret tek başına yeterli olmaz. İşyerinin kültürü, çalışma ortamı, patronun yaklaşımı kulaktan kulağa yayılır. Kimse yüksek ücrette verse başka seçeneği varsa sürekli işçi çıkaran, ortamı kötü, insan ilişkileri düzensiz bir firmada çalışmak istemez. Biz buna eski deyimle “itibar” diyoruz. Bu itibarı ticari itibarla karıştırmamak lazım. Bu itibar şimdilerde işveren markası denilen şeydir.
Eskiden Balıkesir’de önemli değildi. Birkaç büyük işyeri vardı, işçi çoktu. Hatta o dönemlerin moda tabiriydi “işi beğenmiyorsanız çalışmayın iş bankasının önünde bir kamyon adam bekliyor” denir ve çalışanlar razı edilirdi. Şimdi artık vaziyet değişti. O nedenle işi yönetenler de eski jargonları bırakıp farklı yaklaşımlar geliştirecekler. Bu kaçınılmaz.
Çalışan iyi ücrete gelir, ücretin yanında bir yan hak paketi olsun ister. Bu “iyi” ücret kavramı piyasadaki en yüksek ücreti veren firmalar tarafından belirlenir. Ücretler aşağı yukarı bu ortalamanın etrafında dolaşmak ister.
İşe girdikten sonra mesele çalışanı elde tutmaktır. Her çalışan ister beyaz, ister mavi yaka öncelikle işyerinde adalet ister. Yani ücretlerde ve haklarda bir iç denge arzulanır. Ücretler ne kadar gizli olursa olsun bunlar yayılır, öğrenilir. İç denge yoksa bağlılık önce zayıflar, sonra kopar en son da istifaya dönüşür.
İç denge var diyelim, bu defa içeride yöneticilerin işçiye muamelesi önem kazanır. Günümüzde kimse kötü muameleyi sineye çekmiyor, dişimi sıkayım ekmek parası demiyor. O nedenle çalışan bağlılığı için ilk ve orta düzey yöneticilerin tavrı çok önemli. Postabaşları, şefler, müdürler bir çuval inciri berbat ederler ve işyerinin itibarını zedelerler kötü tavırlarıyla. Bu grupların seçimi, eğitimi çok önemli.
İçeride muamele de insani ise işçi bu defa eğlenceli bir ortamda çalışmak ister. Etkinlikler, yemekler, masa tenisi vs gibi küçük oyun imkanları işçiyi motive eder. Bir işyerinde eğlence ve huzur olmazsa o işyerinde kimse keyifle uzun süre çalışmaz.
Son olarak işçi iş öğrenmediği, gelişmediği işyerinde uzun süre kalmaz. Günümüzde kimse yerinde saymak istemiyor. O iş yerinde kalıp o işi yaptıkça deneyim kazanmanın bir değeri olmuyorsa o iş motive etmez.
İşverenler işçiyi çekmek ve elde tutmak istiyorlarsa bu konulara önem verecekler. Bunlar eskiden olsa iyi olur denen konulardı. Bugün artık olmazsa olmaz haline gelmiştir.
Artık sosyal medya var, whatsap var, Twitter var, facebook var. Herkes her şeyi çok kolay öğreniyor. Yani piyasalar şeffaflaştı büyük ölçüde. O nedenle en küçük olumsuzluklar ya da küçük ve güzel dokunuşlar büyük etkiler yaratabiliyor.
