Bizler yani Engelliler toplumun bir parçası olabilmek için gerçekten çok mu mücadele veriyoruz? Sorusu ile başlamak istiyorum yazıma.
Olduğu gibi yaşayamıyoruz hayatın içinde. Önümüze çıkarılan engelleri aşmak için mücadele vererek başlıyor sonrada kendimizi kabul ettirmeye çalışıyoruz. Neden?
Toplumun bir parçası olduğumuzu herkes biliyor ve kabul ediyor aslında. Neden yoğun bir mücadelenin içine girdiğimizi düşünüyorum. Belki de sadece ben mi böyle düşünüyorum diyerek biraz kafa yormak ve beyin jimnastiği yapmak istiyorum. Hep dile getirdiğimiz bir şey vardır” Güne başlarken herkesten 1 saat önce uyanmamız gerekir”. Kimimiz bedensel engelline ait zorlukları aşmak ister, kimimiz göremediği gözleriyle güne başlarken kafasında bir rota çizer. Bazılarımız sadece gülümseyebildiği için hiçbir şeyden habersiz anne ve babasının talimatlarıyla güne başlar. Ama her zaman 1 kaç saat önce… O 1 kaç saat önce güne başlamak nedir sizce. Ben şöyle kendimden örnek vereyim. Mecburum çalışıyorum yapmam gereken bir işim var. Sağlıklı bireyler gibi anında yataktan kalkıp banyoya girip yapmam gerekenleri yapamam anında ayaktayken üstümü değiştiremem, evimden 5 dk da çıkıp arabama binemem, arabamı heryere park edip 1 dk da kontağı kapatıp inemem. O yüzden benim herkesten daha erken uyanmam şart. Zaten Toplumda var olduğumuzu göstermemiz kolay değil. Öncelikle bizlere olan bakışları değiştirmemiz için verdiğimiz zamanı ve gayreti burada yazmamız imkansız. . Bazen yıllarımızı alıyor. Tam değiştirdiğimizi düşünürken hiçbir şeyin değişmediğini gördüğünüzde içimizin ne kadar yandığını burada yine yazamam. Bizler her konuda toplumun bir aynası olmaya devam etmek için mücadele vermeye mecburuz. Ta ki her koşulda eşit haklara ulaştığımız zamana kadar…
Balıkesir Süper Ligde mücadele eden Tekerlekli Sandalye Basketbol Takımı olduğunu artık hepimiz biliyoruz. Ben bildiğimizi düşünüyorum. Rehabilitasyon amacıyla kurulduğumuzu düşündüler yıllarca büyüklerimiz. Aslında Basketbol’un performans sporu olduğunu bizlerin hayatlarını değiştirebileceğini yıllarca kabul etmediler. Yılarca deplasmanlara günü birlik gittik ve geldik. Uzun ve yorucu bir mücadele sonrası kabul ettirdik kendimizi ve şuanda en yakın deplasmana dahi bir gece konaklamalı gidebiliyoruz. En uzak deplasmanlara yıllarca emektar otobüsle devam ettik. Ama şu anda uçağa binebiliyoruz. Değişen neydi? Bizler verdiğimiz haklı mücadelede kendimizi kazandığımız başarılar ile kabul ettirdik…. Ama hala çoğu arkadaşımız verdikleri mücadeleler ile istedikleri hedeflere ulaşamıyor. Çünkü bizler kadar şanslı değiller.
Gelelim yukarıda koyu harfler ile yazdığımı BELİRSİZLİĞİN başlık konusuna…
Tekerlekli Sandalye Basketbol Ligleri ülkemizde yaşanan Deprem felaketi sebebiyle askıya alındı. Diğer tüm spor branşları ve faaliyetleri gibi bizleri de ileride belirleneceği söylenen tarihe kadar. Ama Türkiye de tüm spor faaliyetleri buna okul spor müsabakaları dahil Federasyonların spor müsabakaları Bakanlığımızın talimatıyla tekrardan başlatıldı. Kaldığı yerden devam etmeyen yada edemeyen tek Federasyon sanıyorum bizim federasyonumuz. Tek beklentimiz doğru zaman ve doğru yerde Liglerimize kaldığımız yerden devam etmek. Çünkü ülke genelinde bu sporları yapan Engelli Kardeşlerimiz için bu çok önemli…Umut ediyorum ve inanıyorum en yakın zamanda tüm branşlar bu zarardan en az etkilenerek spor faaliyetlerine başlayacaktır.
