Yıllar önce Ankara’da Balıkesirliler Derneği kuralım derken; Ankara’daki Balıkesirlileri bir araya getirmeyi, değişik etkinliklerle kaynaştırmayı, birbirimize destek olmayı , memleket özlemini biraz da olsa azaltmayı, üniversite öğrenimine gelen öğrencilerimize destek çıkmayı, Balıkesirimizin adını Ankara’da güzelliklerle, güzel çalışmalarla duyurmayı, merkezimizle iletişim halinde olarak onların kolu, her an uğrayabilecekleri bir Balıkesirliler Evi olabilmeyi düşünmüştüm. Sivil toplum ünitesi, dernek olarak bir şeyler vermek, yol almak önemlidir. Çok sayıda STK ve derneğin olduğu büyük başkent ortamında resmi-özel kurumlardan, büyük kuruluşlardan etkinlik, konferans, sergi daveti almak önemli bir kriter. Çoğuna da iştirak etmeye çalışıyor, adımızı duyurmaya gayret ediyoruz.
Öğrencilerimize burs verilmesi, kaynaştırmak için kahvaltılar, etkinlikler düzenlenmesi, yurtlarda kalan öğrencilere her hafta sonu memleket ürünü zeytin, zeytinyağı, peynirler ile kahvaltı yaptırılması öğrencilerimizin zihinlerinde, yüreklerinde iz bırakacak güzel etkinliklerdir. Öğrencilerimizden kaç kuşak mezun ettiğimizi saymadım ama her yıl mezunlarımızı da çaylı pastalı kutlama ile uğurluyor, işe girenlerin gönderdikleri mesajlar, tebrikler, üyelik ve aidatlar ile mutlu oluyoruz.
Günümüzde cep telefonu, internet gibi ileri teknoloji ama ortak yaşam kültürünü gerileten makinalarla insani ilişkilerin zayıfladığı, doğup büyüdüğümüz coğrafyada yoğunluğuna yaşanan ama genç kuşaklarda giderek azalan geleneksel öz kültürümüzün yok olmaması, yaşatılması, gelecek kuşaklara da aktarılması için de özverili çalışmalarımız sürdürülmektedir.
Dostluk, arkadaşlık, yardımlaşma, herşeyin para olmadığı bir ortam oluşturma çabalarımızda üyemiz bir öğrencimizin bugün genel haberleşme sayfasında paylaştıkları etkiledi;
“Bugün benim için unutamayacağım günlerden biri oldu. Gurbet elde bir olmanın, yardımlaşmanın, dayanışmanın, gönül yapmanın ne kadar kıymetli olduğunu yaşayarak öğrendim. Başta dernek başkanımız Servet Camgöz ağabeyim ve diğer dernek yetkililerimiz olmak üzere eşyalarını bizimle paylaşan Yavuz Albayım ve çok değerli eşi Nuran Hanım’a, taşıma işinde yardımcı olan Levent Songur Bey ve arkadaşı Tanju Bey’e, değerli vaktini bana ayırıp, gocunmadan gelen Orhan kardeşime cân-ı gönülden teşekkür ediyorum. Allah onlardan razı olsun diyorum. Herkesin vakit buldukça derneğe uğramasını, faaliyetlere katılmasını, gönül kazanmasını tavsiye ediyorum.
Aman bana ne canım, demeyin zor günler yaşadığınızda “Balıkesirli Ruhu”nu o kadar güzel hissediyorsunuz ki… Aynı şekilde benim yardımcı olabileceğim bir konu olduğunda lütfen çekinmeyin. Seve seve yardımcı olurum. Elimden ne gelirse yapmak isterim. Bu yazıyı yazmak istedim. Çünkü insan deneyimlerinden ders çıkarmalı. O yüzden nerede olduğumuzun, kimlerle olduğumuzun farkında olalım. Her şeyden önemlisi “gönül yapmaya” çalışalım. Yine yeniden her şey için çok teşekkür ederim.”
Ankara’dan tayini çıkan hemşehrimiz Yavuz Albayımız arayarak evini topladığını, götürmeyi düşünmediği kullanılabilir bazı ev eşyalarını ihtiyacı olan öğrencilerimize vermek istediğini belirtince teşekkür ederek sayfamızda, toplu mesaj ağımızda duyurduk. Evde kalan bir kız öğrencimiz “çok da ihtiyacım vardı” diyerek talip oldu. Hemen bağlantı kurduk. Maliyeti en aza indirme yaklaşımımızla taşımayı da araştırdık, sağ olsun Ankara’nın köklü firmalarından birisinin sahibi işadamı hemşehrimiz Levent Bey “Bizim kamyonetle taşıtabiliriz” dedi, yardımcısı Müjdat bey ile gönderdi. Öğrencilerden de duyarlı, dersi olmayan Orhan’ın katılımı ile gardıroptan 4lü ocaklı fırına, 4 çekmeceli şifonyerden 2 kapılı vitrine, çamaşır makinasından aynalı şifonyere, çekyata birçok eşyalar Semiha’nın öğrenci evine sıfır maliyetle aktarılıverdi.
Hem ekonomik açıdan israf önlenmiş oldu, eşyalar amacına uygun kullanıma devam edecek, hem harcama yapılmayacak, belki hepsini alamayacak, hem de yardımlaşma oldu, yüreklerdeki sevgi, arkadaşlık duyguları çok daha güçlendi. Semiha’nın yazdıkları da bu güzelliği çok güzel anlatıyor. En başta belirttiğim dernek çalışmalarımız, hedeflerimiz doğrultusunda bakınca doğru yol aldığımızı düşünüyor, keyifleniyorum. Yorgunluğumun bir kısmı gidiveriyor. Benzeri olayları daha önce de sizlerle burada yazmış, paylaşmıştım.
Teşekkürler Yavuz Albayım, teşekkürler Nuran Hanım, teşekkürler Levent Bey, yardımcısı Müjdat Bey. Sana da teşekkür öğrencimiz Orhan. Hiç tanımadığı kahveye, çay ocağına giren bir kişiye hemen yer verilen, sandalye uzatılan, hemen çaycıya seslenip çay sipariş edilen bir toplumdan geliyoruz. İnşallah bunu da sürdüreceğiz. Güle güle otur, güle güle kullan, başarılı notlarla okulunu bitir sevgili Semiha. Güzel yüreğin için sana da çok teşekkürler.
Ankara’dan selam ve saygılarla
Servet CAMGÖZ
Ankara Balıkesirliler Derneği
