Balıkesir Veteriner Hekimler Odası Başkanı Hüdayi Tanrıkulu ülkedeki hayvancılığın sürekli darboğaza girerek kayıplar verdiğini ifade etti. Hayvancılığın bitmemesi için gerekli tedbirlerin alınmasının zorunluluk olduğuna dikkat çeken Tanrıkulu, sorunların çözümü noktasında bir bakanlık olmasa dahi en azından bütüncül, etkin, mobil, bağımsız, merkez taşra uyumu sağlanmış bir Veteriner İşleri Genel Müdürlüğü mutlak surette kurulması gerektiğini kaydetti.
Türkiye hayvan varlığının Avrupa’da ikinci, dünyada ise altıncı sırada olduğunu vurgulayan Veteriner Hekimler Odası Başkanı Hüdayi Tanrıkulu ülkedeki hayvancılığın yönetim, barınma, besleme, sağlık ve özellikle de ticari ve siyasal kaygılarla alınan kararlardan dolayı ciddi sorunlar yaşadığını belirtti.
“ÜLKE HAYVANCILIĞININ CİDDİ SORUNLARI VAR”
Balıkesir Veteriner Hekimler Odası Başkanı Hüdayi Tanrıkulu yaptığı açıklama şunlara yer verdi:
“Hayvancılık; biyolojik kurallarının pazarlığı söz konusu olmadığı, matematiksel esaslara dayalı, bitkisel kaynakları değerlendirerek insan beslenmesi için elzem olan gıda maddelerinin üretildiği ticari bir faaliyettir. Ekonomik bir faaliyet olmasının yanı sıra sosyolojik etkisi, kırsal kalkınmaya olan etkileri ve diğer çarpanları düşünüldüğünde tabiri yerindeyse hayvancılık bir ülkenin bekasını da etkiler. Türkiye hayvan varlığı bakımından AB’de ikinci, Dünyada ise altıncı sıradadır. Bu kadar hayvan varlığı olan bir ülkenin hala en büyük hayvan ithalatçısı ülkeler arasında olmasının sorgulanması gerekmektedir. Bu bağlamda hayvancılığımızın, yönetim, barındırma, besleme, sağlık ve özellikle ticari ve siyasal kaygılarla alınan kararlardan kaynaklanan ciddi sorunları olduğu düşünülmektedir. Dünya gelecek planlarını tarımsal ve hayvansal üretim, pazarlama üzerinde yaparken, Türkiye’nin uygun ekolojik ve yüksek üretim potansiyeline rağmen güçlü olduğu alanda etkinlik gösterememesi ve çoğu üründe ithalatçı konuma gelmesi endişe vericidir.
“HAYVANCILIĞIN TARIMIN ALT SEKTÖRÜ GÖRÜŞÜNDEN VAZGEÇİLMELİ”
Tarım Bakanlığı içinde hayvancılığın tarımın bir alt sektörü olması görüşünden vazgeçilmelidir. Daha doğrusu, bu kadar hayvana varlığı olan bir ülkenin Hayvancılık Bakanlığı kurup tüm hayvan popülasyonları için ülke genelinde özel projeler oluşturması gerekir. Veteriner hizmetlerinin, tarımsal hizmetlerden bağımsız olarak sürdürülebileceği teşkilat yapılanmasına dönülmelidir. Hayvancılığın başta toplum sağlığı olmak üzere gıda sektörü ve dolaylı olarak bağlı bulunduğu ekonomik alanlarda yarattığı katma değer ve faydaları giderek anlaşılmaktadır. Dünya nüfusundaki artış, tarım alanlarını tehdit eden iklim değişikliği, ekolojik faktörler ülkelerin gıda üretiminde sürdürülebilirlik ve kendi kendine yeterliliğini sağlamalarının önemini açıkça ortaya koymaktadır.
“HAYVANCILIK SÜREKLİ ZAYİAT VERİYOR”
Geçmişe bakıldığında, hayvancılığımız belirli aralıklarla sürekli darboğaza girmekte ve zayiatlar vererek tekrar ithalat yolu ile rotasını çizmektedir. Hükümetlerin a) “Genel Hayvancılık Politika ve Planlama” yapamaması ve olası olumsuz senaryolara karşı B planın olmaması / varsa da zamanında icra edememesi, b) yeni gelen hükümetlerin / yönetici kadronun yeniden sil baştan bambaşka bir politika uygulaması, c) hatta bunların politikalarını daha uygulamaya dökemeden ayrılmaları sonucu meydana gelen sapmalar sürdürülebilirlik ve karlılığın önündeki en büyük engeldir. Tarım ve Hayvancılığın katma değeri ileri teknoloji ürünlere kıyasla düşük olabilir. Anlatmak istediklerimizden çıkarılacağı üzere bu sektör asla küçümsenmemeli ve/veya ihmal edilmemelidir. Sektördeki olası tahribatın zararı tahmin edilenden daha büyük krizlere neden olmaktadır. Çünkü gıda her insan için elzem iken ileri teknoloji ürünlere herkesin ihtiyacı yoktur.
“KIRSAL NÜFUS AZALIYOR”
Tarım ile uğraşan kırsal nüfus hızla erimektedir. Buna neden olarak bitkisel ve hayvansal tarım faaliyetlerinin karlılığının giderek azalması ve hatta son birkaç yıldır zarar eder hale gelmesi olduğu gibi, sosyal faktörler de ciddi olarak etkili olmaktadır. İletişim araçlarının hızla gelişmesiyle kırsal kesimin günlük yaşam ihtiyaçları ile birlikte sosyal ve kültürel ihtiyaçları da özellikle genç nüfusta önemli ölçüde değişerek artmıştır. Gençlerin gelecek kaygısı ve sigortalı bir işte çalışma düşünceleri göçü artıran önemli bir etkendir. Diğer yandan köylerde okulların kapatılması, kişilerin çocuklarının eğitimi için şehirlere göç etmelerine yol açmaktadır. Bu göçleri önlemek için köyleri daha yaşanabilir duruma getirmek ve küçük üreticiye ürüne destek vermenin yerine sigorta priminin devlet tarafından yatırılması onlar için en büyük güvence olacaktır. Köylerin ve kırsal bölgelerin çağın gerektirdiği yaşam refahının ve sosyal yaşamın gerisinde kalması genç nüfusun hızla şehirlere ve batı bölgelerine göçmesine neden olmaktadır.
“KORUYUCU VETERİNER HEKİMLİK ANLAYIŞI ESAS ALINMALI”
Türkiye’de hayvancılığın sorunlarının çözümünde; işletmelerin ekonomik birimler haline getirilmesi, piyasa istikrarının sağlanması, verimliliğin artırılması, hayvancılık hizmetlerini yürüten Tarım ve Orman Bakanlığı’nın idari yapısının sektörel bazda ele alınarak reorganizasyonunun yapılması önem taşımaktadır. Et ve Süt Kurumu’nun ithalat yaparak piyasayı regüle etme görev anlayışından süratle vazgeçerek et ve süt piyasalarında gerçek bir müdahale kuruluşu olarak arz/talep dengesini ve piyasa istikrarını sağlamalıdır. Et ve süt alımlarında üretici maliyetlerini dikkate alan alım politikaları ile üreticiyi koruyan, güven veren bir anlayışla arz fazlasını stoklayarak piyasa fiyat istikrarını sağlamayı amaçlamalıdır. Hayvancılık sektörünün içinde bulunduğu kriz, darboğaz ve piyasaların düzenlenme ihtiyacı göz önüne alındığında, devletin üretici aktör olarak hayvancılık yatırımlarına gitmesi akılcı bir yaklaşım olacaktır. Koruyucu veteriner hekimlik anlayışı esas alınmalıdır. Bu amaçla bugün için ülkemizde sayısı 10 bini bulan serbest veteriner hekim kliniği-polikliniğinden bir proje kapsamında koruyucu hekimlik hizmetlerinden yararlanılmalıdır. İşletme Veteriner Hekimliği en kısa zamanda hayata geçirilmelidir. Birçok farklı açıdan ifade ettiğimiz tespit ve sorunların çözümü noktasında bir bakanlık olmasa dahi en azından bütüncül, etkin, mobil, bağımsız, merkez taşra uyumu sağlanmış bir Veteriner İşleri Genel Müdürlüğü mutlak surette kurulmalıdır.”
