Türk milletinin tarihine baktığınızda, sadece kahramanlık destanları değil; o destanların yanına yazılmış, sofralara sinmiş anılar da bulursunuz. Kimi zaman bir bayrak, kimi zaman bir marş olur bu hatıralar… Bazen de küçücük bir çöreğin içinde saklanır. İşte o çöreklerden biri, Balıkesir’in Savaştepe ilçesinin Sarıbeyler köyünden gelen seferberlik çöreği.
Adı bile insana o yılların ruhunu hissettiriyor. Vatan mücadelesinin verildiği, toprağın da, insanın da sınandığı yıllarda ortaya çıkmış bir yiyecek.
Düşünün… Cephede savaşan Mehmetçiğe, günlerce tükense bile bayatlamayan, tok tutan bir destek olmak için hazırlanmış. Un, yoğurt, zeytinyağı, şeker ve tarhana mayası… Belki bugün baktığınızda basit görünebilir. Ama o yıllarda bu malzemeleri bölge halkı el birliğiyle toplamış, kök maya kullanarak yoğurmuş ve dualarla pişirmiş. Sadece bir çörek değil; umut olmuş, güç olmuş, sabır olmuş.
Seferberlik çöreğinin en kıymetli özelliklerinden biri de uzun süre dayanıklılığı. Tıpkı o günlerin ruhu gibi… Tıpkı bu milletin duruşu gibi… Dayanıklı, sağlam, yıkılmayan…
Geçtiğimiz yıl bu çörek coğrafi işaretle tescillendi. Bunu duyduğumda içim ısındı. Çünkü geleneklerin kaybolmadığına, sahip çıkıldığına şahit olmak bu çağda ayrı bir umut veriyor insana.
Savaştepe halkı, o günlerin hatırasını sadece tarihin tozlu sayfalarına bırakmamış. Hâlâ yoğuruyor, pişiriyor, paylaşıyor. Bu sahiplenme; toprağını, tarihini, kültürünü bilen bir milletin göstergesi… O çörek, bize sadece “yemek” değil; “biz olmanın”, birlikte başarmanın, gerektiğinde elindekini paylaşmanın en güzel hatırlatması.
Bugün market raflarında sayısız ürün var. Ama hangisi tarihin yükünü, milletin azmini, vatan sevgisini taşır? Seferberlik çöreği, işte tam da bu yüzden sadece midemizi değil, ruhumuzu da doyuruyor.
Ne mutlu bize ki hâlâ aramızda böyle güzel kökleri olan, anlam yüklü geleneklerimiz var. Ne mutlu Balıkesir’e, ne mutlu Sarıbeyler’e… Ve ne mutlu bizlere ki bu çöreği yerken tarihle buluşuyoruz.
Çünkü unutmamak gerek: Bazen bir çörek, bir milletin hafızasıdır.
