COVİD ilk kez bizi de yakaladı, pandemi çıkalıberi.
İlk kez gerçekten! Daha önce temaslı olup karantinaya alınmışlığımız var ama.. Testlerin ‘pozitif’ çıkması ilk.
Yakalanan arkadaşlar anlatıyordu günler boyu çektiklerini.. Dinleyip geçiyorduk.
Onca aşı yaptırmışız, “hafif atlatırız” diye düşünmeyin.
Çok şükür, ben Güzide’ye göre daha hafif geçiriyorum. O’nu çok fena vurdu. Dün ve bugün biraz daha iyi olsa da, ağrı, öksürük, terleme, bitkinlik devam ediyor.
Evdeyiz; odaya hapsettik kendimizi.
Bizim kızı İstanbul‘a yolladık Üniversite’ye.. Burada olsaydı çırpınırdı bize yardımcı olmak için.
Ama bizim oğlan aratmadı.. Günlerdir O bakıyor; tüm ihtiyaçlarımızı gideriyor. Üstüne sabah öğle akşam üç öğün yemek yediriyor, ilaçlarımızı alıyor, içiriyor, bitki çayları, ıhlamur falan yapıyor.
O daha önce yaşadı bu süreci. Virüs O’nu yakaladığında Ayvalık’taydı.. Biz gidemedik yanına, yalnız geçirdi.
***
OMİCRON dedikleri türün daha hafif atlatıldığını söyledi bir hekim arkadaş. Önceki türleriyle tanışmadığımız için bilemiyoruz. Bu bize ağır geldi.
Ayak parmak uçlarınızdan yukarıya doğru yürüyen, bacaktan bele, arından omuza, sonra baştan aşağıya inişe geçen saçma sapan bir ağrı. Soğuk terlemeler eşliğinde…
Ateş, baş ağrısı, burun tıkanıklığı…
Yorganlara sarılıp yatmaktan başka şansınız yok; ayakta durmak güç.
On dakika üşüme titreme, hemen ardından aşırı terleme…
Bir günde dört mevsimi yaşayan bölgeler gibiyiz.
***
CUMA başladı bizim nezle grip halleri. Nasıl kaptık, nereden kaptık bilmiyoruz. Çarşamba günü bizim kızı İstanbul’a götürmüştük yurt girişi için. Koç Üniversitesi‘nin yurtlar kampüsünde uzun süre sıra bekledik; belki orada kaptık.
“Hafta sonu dinleniriz geçer” dedik, geçmedi.
Tıp Fakültesi’nin aciline yollandık. Önce test için örnek aldılar, sonra iğne, serum falan.
İşlem bitince eve döndük. Geç saatte öğrendik ki, pozitifmişiz.
***
BİZİM zanaatta hasta da olsan işini takip edeceksin.
Gözünü açamıyorsun ama, haber yazmaya çalışıyorsun meselâ.
Bir saat yatıyorum, bir saat çalışıyorum.
Dünya Habitat Günü etkinliklerini, Çevre Bakanı Murat Kurum‘un Balıkesir programını, Avlu Kongre Merkezi‘ndeki toplantıları, konuşmaları falan oturduğum yerden takip ettim.
Gazetecilik böyle.. Gündemden kopmamak lazım.
Ne derler, “gazeteci olunmaz, doğulur…”
Bunun devamı benden:
“Gazetecilik ölünce biter…”
Araya bir replik koyalım:
“Tek celsede alırım elinden gazeteciliğini…”
(Dezenformasyon Yasası Heyeti Umumiyesi)
***
BU arada pozitif olduğumuza dair bir paylaşım yapmadık. Sevgili Aziz Han abimiz gibi her hastane kapısında bir hastalık paylaşımı yapsak.. Arayan arayana… Geçmiş olsunlar, yapabileceğimiz bir şey var mı muhabbetleri…
İnsan aranmak istiyor aslında.. Halinin hatrının sorulmasını bekliyor ama..
Ne ki, o halde telefona bakmak zor geliyor. Kol kalkmıyor yerinden, ses çıkmıyor. O telefonu alıp kulağına götürmek bile işkence gibi.
***
BİZ DE rehavete kapıldık hepiniz gibi. İki yıl hiç çıkarmadan maske takan biz, herkes gibi maskeleri fırlatıp attık normalleşmeyle beraber. Hani tedbirli olmaya çalıştıksa da, kalabalıkların içinde olduk. Alışveriş yaptık, çarşıya pazara gittik, tedbirsiz davrandık hep.
Şunu anladık; çok rahat davranmayın.. Bize bulaşmaz demeyin.. Aşınıza güvenmeyin.
Aşı, biraz daha hafif atlatmanızı sağlıyor olabilir; ama sonuçta yakalanıyorsunuz ve yorgan döşek yatıyorsunuz.
Tedbiri elden bırakmayın, mesafenizi korumaya çalışın.
Haydi görüşürüz sonra.
